Iedereen wist wat hem te doen stond en wat de belangen waren. Om bij te blijven moest ‘gewoon’ worden gewonnen. Omdat Excelsior evenveel verliespunten had verzameld zou een overwinning het team van trainer Sticker ook een plaats hoger op de ranglijst doen belanden. Opvallende verschijning in het doel van de Volendammers was Sonny Stevens, voor wiens ontwikkeling zoveel mogelijk speelminuten onontbeerlijk zijn. Met de extra klasse die hij meebrengt en de rust die hij uitstraalt neemt de reeds aanwezige kwaliteit in ons team nog meer toe.
Kwaliteit alleen is echter niet voldoende om tot (top)prestaties te komen. Onvoorwaardelijke inzet, discipline, passie, strijd en de absolute wil om te winnen zijn misschien nog wel belangrijker. Maar het kunnen en vooral willen voldoen aan al die voorwaarden, dat lijkt niet iedereen te zijn gegeven. Dat is ook de reden waarom, jammer genoeg, slechts weinigen hun droom om profvoetballer te worden uiteindelijk in vervulling zullen zien gaan.
{foto1}
Hoewel ons strijdplan ten opzichte van de voorgaande wedstrijden niet was aangepast, moest al vrij snel worden geconcludeerd dat het nu niet de oranjehemden waren die de wedstrijd in de beginfase domineerden, maar hun tegenstander. In de 4e minuut kreeg Marcel Veerman nog wel een aardige kans, na een mooie aanval over links, maar zijn doelpoging ging naast. Excelsior bleek over een goede voorste linie te beschikken met een paar snelle en behendige jongens. Ook achterin, de nr. 4 bijvoorbeeld, had men een goed niveau. Jammer genoeg ontpopte de scheidsrechter zich gaandeweg het duel steeds meer als een onnavolgbare verschijning. Dit vooral tot ergernis van de thuisclub, want de meest vreemde beslissingen van de leidsman vielen bijna steeds in haar nadeel uit. Diverse overtredingen op een Volendammer werden ‘beloond’ met een vrije trap voor de Rotterdammers. Beide teams wisten nauwelijks doelrijpe kansen te creëren. Nadat Soufian Moro zijn schot nog had zien overgaan, was het in de 20e minuut, ingeleid door een snelle counter, wel raak aan de andere kant. Yordi van Beek werd uitgekapt en uit de voorzet die volgde kon de nr. 10 van Excelsior, door niets of niemand gehinderd, bij de 2e paal vrij inkoppen, 0-1.
{foto2}
Volendam bleef erin volharden een gezapig spelletje op de mat leggen. Excelsior was veel feller en won daardoor ook de meeste duels. Heel af en toe slaagde Volendam erin enigszins gevaarlijk te worden. Met name Soufian kreeg een paar mogelijkheden, maar zijn schoten misten de juiste richting. Na een half uur spelen mocht Jasper de Bie een gele kaart in ontvangst nemen. Waar soortgelijke (en soms nog erger) overtredingen van Excelsior tot dan toe steeds onbestraft waren gebleven, kon de man in het zwart (lees: geel) nu wel heel gemakkelijk zijn kaarten vinden. Toen Yordi van Beek, 5 minuten voor rust, door de nr. 11 van Excelsior letterlijk uit de wedstrijd werd geschopt, mocht de boosdoener zijn handen dichtknijpen dat hij slechts geel ontving, waar rood de enig juiste keuze zou zijn geweest. In blessuretijd verzuimde de scheids opnieuw rood te trekken toen de zojuist ingevallen Kevin Tano in het strafschopgebied werd gevloerd. De toegekende penalty werd door Roy Bussman, op een psychologisch belangrijk moment, gelukkig wel onberispelijk ingeschoten, 1-1. In de 48e minuut had de bal weer op de stip gemoeten, toen een Excelsior-verdediger de bal in de 16 met de arm beroerde, hetgeen de speler zichtbaar pijn had opgeleverd, maar ook hier was de waarneming van de scheidsrechter afwijkend van die van anderen.
{foto3}
Afspraak was dat de thuisclub na de pauze uit een heel ander vaatje zou gaan tappen. Het begin was hoopgevend. Marcel Veerman nam een afvallende bal ineens op de slof, maar zijn pegel ging net naast het doel. Daarna ontsnapte Volendam tweemaal op miraculeuze wijze aan een tegentreffer. Eerst kaatste een snoeihard schot via de vingertoppen van Sonny en de paal weer het veld in, terwijl even later Danilo Bisecco door verkeerd uit te verdedigen een nieuwe scoringskans van de gasten inleidde. Met kunst en vliegwerk wisten achtereenvolgens Ousama Akmum en Sven Talsma (onze beste man vandaag), een nieuwe voorsprong van Excelsior te voorkomen. Veel valt er verder niet over de tweede helft te vertellen. Wel was er nog een kans voor Kevin Tano, waarbij opviel dat hij daarbij enorm hoog boven zijn tegenstanders uittorende. Jammer genoeg kopte hij over. Het gelijke spel was de juiste afspiegeling van de onderlinge verhoudingen, ofschoon de beste kansen voor de Rotterdammers waren. Ongetwijfeld was ons team van goede wil, maar om onverklaarbare redenen kon men vandaag niet (op)brengen wat van hen mag worden verwacht. Zonde van de verliespunten, maar het is helaas niet anders.
{foto4}
A.s. donderdagavond staat in Kerkrade eerst nog de inhaalwedstrijd tegen Roda JC op het programma. Aansluitend wordt, samen met FC Volendam B2 doorgereisd naar München voor een bezoek aan FC Bayern. Hopelijk levert deze trip voor beide teams zoveel ambitie en inspiratie op dat dit in het vervolg van de competitie zijn uitwerking niet zal gaan missen.
Gerard Veeken
Opstelling:
Sonny Stevens, Yordi van Beek (’43 Danilo Bisecco), Ousama Akmum, Sven Talsma, Simon Tol, Roy Bussman, Soufian Moro, Eric Veerman, Thierry van der Kooye (’43 Kevin Tano), Marcel Veerman (’66 Yves Wirjosemito), Jasper de Bie
 |
 |
| Foto's A1: Rob Lezer | Bestel Afdrukken |
{foto5}
Bron: FC Volendam
