In de nacht van 4 op 5 januari meldden zich rond de klok van 00:00 uur de eerste kampgangers op Schiphol. Vol goede moed en met erg veel zin. Maar bij de eerste blik op het vertrekbord sloeg de schrik om het hart. Waar 03:00 uur als vertrektijd gepland stond, knipperde in dikke rode letters VERTRAAGD tot 07.30 uur. Toen de groep compleet was, werd besloten de nacht eventueel toch thuis een vervolg te geven, als je dichtbij woonde. Of op Schiphol te blijven en de lekkere slaapstoelen op te zoeken. Eerst werd wel ingecheckt zodat ieder de Cheaptickets op zak had. Iedereen kreeg ter tegemoetkoming een voucher om wat te gaan drinken en eten. Om half zeven in de ochtend werd opnieuw verzameld bij de balie van Corendon. Maar al snel kwamen twee medewerksters vertellen, dat ons vliegtuig nog in Antalya stond en dat vlucht CAI 020 op zijn vroegst om 16.00 uur zou plaatsvinden. Ook nu kozen sommige spelers ervoor toch een paar uur naar huis te gaan. Rond 14.00 uur werd opnieuw verzameld, omdat het vliegtuig inderdaad onderweg naar Schiphol was. Bij de boarding werden alle passagiers voorzien van een koek en drinken, opnieuw om het een beetje goed te maken.
Tijdens de vlucht, georganiseerd via het bureau van Attalay Mutlu, werden alle passagiers voorzien van een gezond broodje en tot drie keer aan toe van drinken. De piloten hadden er zin in, want in drie uur en twintig minuten werd op Antalya geland. Na een busrit van een uurtje stond het personeel van Hotel Starlight FC Volendam al op te wachten. Al was het Turkse tijd al kwart voor 11, de koks hadden een prima warm en koud buffet klaar staan voor de groep. Na het late diner was de gang naar de uitstekende kamers een logische. Een gebroken dag van pakweg 22 uur op en neer reizen zorgde ervoor dat de spelers geen ‘toeter’ nodig hadden om in slaap te vallen.
Bron: FC Volendam
