Niet voor het eerst staan FC Volendam en FC Utrecht tegenover elkaar in de bekerstrijd. Het wordt deze week al de vijfde keer dat ze elkaar op dit platform ontmoeten. De eerste keer was dat in 1977, toen het op een vreselijk veld 3-3 werd en Volendam na strafschoppen uitgeschakeld werd. Voor het toen kersverse FC Volendam scoorden Dick Helling, Frank Kramer en Kees Pier Tol, de vader van Nick en Michael Tol. In 1983 en 1984 werden het in Utrecht twee nederlagen (1-0 en 2-0), maar in het seizoen 1994-1995 verging het FC Volendam een stuk beter. In de halve finale in De Galgewaard had Volendam in het veld amper iets in te brengen, maar in de slotfase ontsnapte Jorg Smeets, die voor 0-1 zorgde. Daarmee schoot hij Volendam naar de finale. Die werd in De Kuip met 2-1 van Feyenoord verloren. Niet omdat Feyenoord beter was, maar omdat er in het voetbal krachten zijn, die “(on)voorspelbare” uitslagen mogelijk maken.
Ooit zei Jan Brouwer: ‘de kortste weg naar Europees voetbal is de bekercompetitie’. Met Helmond Sport bereikte hij de finale (waarin hij van FC Utrecht verloor!) om bijna die droom waar te maken. Zelf stond Volendam twee keer in de finale. Op een haar na werd in 2009 dat kunstje voor de derde keer geflikt, maar ook hier was meer nodig dan goed voetbal. Heerenveen had die avond de ‘finaleshirts’ al met zich meegebracht. Dit jaar ligt FC Volendam opnieuw op koers. Het elftal heeft in de competitie laten zien, dat het meedoen aan de top tot Volendams goede gebruiken behoort. Het kennismaken met eredivisietegenstanders hoort in het leerproces, dat de weg wijst naar voetballen op het hoogste niveau. Na overwinningen op Hollandia en FC Dordrecht is deze tegenstander echter van een heel ander kaliber.
Op grond van de laatste twee wedstrijden in de eredivisie kan FC Volendam toch uitzien naar een perspectiefrijke avond. In Utrecht pakte Volendam twee jaar geleden voor het eerst een punt in een uitwedstrijd, wat de ploeg toen zoveel zelfvertrouwen gaf, dat degradatie eigenlijk uit het rijtje mogelijkheden begon te verdwijnen. Ook thuis werd het 0-0, wat nog steeds een kostbaar punt was op weg naar lijfsbehoud. Maar ook daarvoor was meer nodig dan zelf goed voetballen. In het voetbal blijft alles (on)voorspelbaar, zo bleek. Dat ongewisse maakt van deze 154e bekerwedstrijd van FC Volendam een avontuur dat opnieuw mooi kan eindigen. Te hopen valt, dat het stadion goed gevuld zal zijn, ondanks de weersomstandigheden. Dat is goed voor de thuisclub, maar zeker ook goed voor de Volendamkas, die mag meedelen in de opbrengst.
Bron: FC Volendam
