Door: Nick Tol
Elke fervente Volendam-fan herinnert zich de laatste nacompetitiewedstrijd tegen Heracles Almelo in 2003 nog, waar Gert-Jan Verbeek destijds aan het roer stond. Bij een stand van 1-1 werd Volendam een strafschop toegekend. De commentator van dienst sprak al van een doelpunt, omdat Maurice Buijs achter de bal stond. Buijs, hij was dé specialist in strafschoppen én in vrije trappen en tevens een groot talent dat een belangrijke rol speelde in de promotie van Volendam. Toch bezweek de aanvallende middenvelder onder de druk en stuitte op Brian van Loo. Even zakte de grond onder zijn voeten weg, maar nog geen zes minuten later werkte hij de verlossende 2-1 op het scorebord die indirect leidde tot een plaats in de Eredivisie.
Eén groot feest
,,Op zo’n belangrijk moment is het verschrikkelijk als jij dan die strafschop mist. Het was de ideale kans om Heracles een flinke dreun uit te delen. Maar wij waren die wedstrijd duidelijk de bovenliggende partij. Tijdens die nacompetitie waren we gewoon onverslaanbaar, terwijl we in de competitie als zesde eindigde. Best bizar. Gelukkig maakte ik snel daarna ook zelf de 2-1. Dan is het moment van die gemiste penalty bij wijze van spreken weer weggevaagd. Uiteindelijk werd het 3-1. Een afgetekende overwinning”, blikt Buijs terug op het moment. ,,Dat was echt één groot feest. Van wedstrijd één tot en met wedstrijd zes. Het is jammer dat ze dat systeem hebben aangepast. Wij speelden in een soort kleine competitie. Stonden we na drie wedstrijden met negen punten bovenaan. Dan ben je al aan het genieten. Nu spelen ze telkens maar twee wedstrijden om een ronde verder te komen.”
De mooiste promotie ooit
,,Het was zeker een van de mooiste momenten uit m’n leven, die promotie. Vooral omdat Volendam sinds 1987 niet meer was gepromoveerd. Dus niemand van mijn leeftijd had dat nog bewust meegemaakt. We schreven gewoon historie. Daarom vindt iedereen die ik nu nog spreek dat ook de mooiste promotie ooit. Eén groot succes. Dezelfde avond ging de ‘Heen en Weer’ nog de dijk over. Dat zal deze keer waarschijnlijk anders worden. Wel jammer is dat, want na die laatste overwinning wil je als speler eigenlijk gewoon meteen ‘holadiee’ op die kar. Ik heb het als speler én als toeschouwer meegemaakt. Best apart is dat.”
‘Vanenburg wist het al zonder dat hij ons had zien spelen’
Zoals reeds vermeld, was Buijs in die tijd een groot talent. De precisie waarmee hij bijna elke vrije trap in het doel vuurde, was van ongekende kwaliteit. Toch raakte de carrière van de huidige accountant na dat jaar Eredivisie in het slop. Op 28-jarige leeftijd besloot hij daarom om er een punt achter te zetten. ,,Tja, waar heeft dat mee te maken”, zucht Buijs. ,,Dat jaar in de Eredivisie speelde ik een goed seizoen. Het jaar daarna kregen we Job Dragtsma als trainer, waar ik het niet altijd mee eens was. Zijn speelstijl was ineens weer zo anders. Na een half jaar was hij ook alweer weg. Het seizoen daarna kwam ik terecht bij Helmond Sport. Met Ruud Brood als trainer speelde ik nog wel redelijk daar. Vervolgens werd Gerald Vanenburg aangesteld als coach. Die had al besloten met welke spelers hij ging spelen zonder dat hij ons had zien voetballen. Het zat gewoon flink tegen.”
Zo is voetbal
,,Mijn keuze was toen om het tegendeel te bewijzen, maar dat lukte niet. Ik had moeten zeggen dat ik op zoek zou gaan naar een andere club, maar dat is allemaal achteraf. Zo is voetbal. Je komt soms in situaties terecht waar je zelf niet veel aan kunt veranderen. Plus het feit dat ik gewoon nog door had kunnen gaan hoor, maar ik was er een beetje klaar mee. Anders kom je bij clubs als Telstar en Haarlem terecht waar je jezelf dan mag bewijzen na een jaar niet te hebben gevoetbald. Dat zag ik niet zitten. Ik heb er nooit moeite mee gehad dat ik ben gestopt. In de tien jaar dat ik heb gespeeld, heb ik geweldige dingen meegemaakt. Met een opgeheven hoofd kijk ik terug op die mooie tijden.”
,,Nu werk ik als accountant bij NBC Van Roemburg & Partners en strijd ik met ZVV Volendam als zaalvoetballer voor handhaving in de Futsal Eredivisie. Net zoals een paar jaar terug met de FC een beetje. Doordat ik daar veelal op vrijdag wedstrijden speel, kijk ik niet meer zo vaak in het Kras Stadion. Wie weet verandert dat over een tijdje weer als ik helemaal niet meer voetbal. Ik hoop in ieder geval dat ze zich over twee wedstrijden de kampioen van de eerste divisie mogen noemen!”
Bron: FC Volendam
