Dag 1
Vertrek. Waar de B2, net zoals waarschijnlijk de andere teams, al maanden naar uitkeek, is het dan nu toch echt zo ver. Buiten raast een zuidwesterstorm over Nederland en Schiphol heeft s’ ochtends al 80 vluchten geannuleerd. Maar FC Volendam B2/O16 maakt zich op voor een vlucht naar El Prat - Barcelona om in Catalonië deel te gaan nemen aan de hoog aangeschreven Mediterranean International Cup: MIC15.
Waar sommige spelers elkaar via de whats-app gek aan het maken zijn met een eventuele annulering, blijft de vlucht de hele dag op “gepland” staan. Dus uiteindelijk staat iedereen op Schiphol, waar zowaar bij puur toeval Manchester United coach Louis van Gaal langs onze jongens loopt, en ook zo vriendelijk is om met ze op de foto te gaan.
Na de bagage drop-off verspreiden de spelers zich over Schiphol met de opdracht om 18:10 bij gate 77 te verzamelen. En zo geschiedde. De start was nogal zwalkerig vanwege de harde wind, maar de vlucht is voor de rest prima verlopen. De spelers zaten gelukkig voor het merendeel achterin het vliegtuig, waardoor de belangrijke mensen voorin weinig last hadden van de baldadigheid.
Eenmaal in Barcelona aangekomen verliep het logistieke deel vrij vlot, op een onvervalste Spaanse file na. Uiteindelijk werd het avondeten in het hotel om 23:00 geserveerd, en konden we omstreeks 00:30 naar bed.
En dit moest ook wel, want de wekker stond de volgende ochtend om 6:45. Dit was noodzakelijk om de openingsceremonie in het Palamos Estadio niet te missen. Gelukkig hebben we de openingen van de ceremonie ook niet gemist. De Volendam vlag werd keurig naast de Ajax vlag en achter de Nederlandse vlag getoond. Kevin verklaarde in de middencirkel dat we iedereen op en rond het veld zullen respecteren, en daarna konden we weer terug naar de bus. Het was alleen jammer dat de chauffeur daar anders over dacht. Maar uiteindelijk kwamen we met ongeveer een uur vertraging bij het hotel aan om te lunchen.
Na de lunch volgde de eerste wedstrijd in Sils. Het is tijdens het MIC toernooi blijkbaar de grappige gewoonte om de tegenstander op te halen. FCB2 zit meestal als eerste, en dus achterin de bus, en dus kunnen we zien wie er in de bus stapt.
Sils is een klein Catalaans dorpje waar alle huizen opzij zijn geschoven, en in een klein gaatje aan een rots is een voetbalveldje is neergelegd. De accommodatie is prima, alleen het veld erg klein. Waarschijnlijk komt dit in de buurt van de minimale FIFA afmetingen. Hier traden we met een minimale warming up aan tegen Inter Stars New York. Het is bij een onbekende tegenstander altijd maar de vraag wie en wat je tegenover je krijgt te staan. Deze tegenstander is een voetbalschool uit New York waarvoor waarschijnlijk iedereen zich kan opgeven. Met twee spelers met wat overgewicht bij de tegenstander, was het voor FCB2 moeilijk om deze tegenstander serieus te nemen. Na enkele minuten maakte we het eerste doelpunt en konden uiteindelijk uitlopen naar 5-0, maar 15-0 was niet geflatteerd geweest, als FCB2 van “het missen van kansen” geen gewoonte had gemaakt.
{foto2}
Dag 2
’S ochtends vroeg, heel vroeg opstaan. 6:00 uur stond de wekker om de bus naar Vidreres niet te missen. Daar troffen we UE Rubi. UE Rubi is te vergelijken met een Nederlandse 2e divisionist. Technisch en tactisch niet geweldig, maar met veel inzet en lange ballen weet deze tegenstander het FCB2 toch lastig te maken. FCB2 is deze wedstrijd slordig en lijkt de echte concentratie niet op te kunnen brengen. Misschien was de vorige tegenstander wel te makkelijk, waardoor de echte focus nu ontbreekt. FCB2 zet de gewoonte van de dag ervoor voort, waardoor een aantal goede kansen niet op het scorebord terecht kwamen. Uiteindelijk valt een opportunistische bal goed voor Rubi, en hobbelt de bal binnenkantpaal langs Barry. 0-0 was terecht geweest, maar het geluk was niet aan onze zijde. De scheidsrechter was niet geweldig en de atmosfeer was in het voordeel van UE Rubi, die duidelijk aanhang had, maar dat mag zeker geen invloed hebben op de inzet van FCB2.
Na de lunch gingen we wederom naar Vidreres om nu tegen Aspire Academie uit Qatar te spelen. Wederom haalden we de tegenstander op, en Aspire Academie kwam met maarliefst 26 spelers de bus in. Nu is de beleving van wedstrijden en de algemene benadering van sport in Qatar heel anders dan in Europa. Deze tegenstander begon ons allemaal een hand te geven en succes te wensen, en op de bank kregen we een mooie sjaal met een Aspire logo erop. In Qatar is toch geld zat, dus waarom zou je je tegenstander geen cadeau geven? Maar waarom nu toch met 26 spelers naar een wedstrijd komen?
Ongeveer een half uur later bleek waarom. Voetbaltechnisch is Aspire Academie niet overweldigend, maar de inzet is extreem, en zelfs buitensporig te noemen. Is buitensporige inzet geen uhh? Ja, buitensporige inzet is rood. Maar de scheidsrechter gaf een schoolvoorbeeld marchanderen, en had geen kaarten op zak. Kappen en draaien is geen optie op het veld, want spelers worden direct onderuit geschoffeld, dus snel handelen is dit keer geen vereiste om te winnen, maar simpelweg om gezond te blijven. We kijken bij ons voetbal eerst naar ons eigen spel voordat we naar de tegenstander en de scheidsrechter gaan kijken, maar wanneer de gezondheid van spelers in gevaar komt, moeten we ons toch gaan afvragen of de tegenstander de juiste sport heeft gekozen.
FCB2 kon niet mee in het fysieke geweld dat de scheidsrechter aan 1 kant toe liet, en het agressieve coachen van de trainer van de tegenstander was olie op het vuur. Uit een corner tegen, waarbij de tegenstander een bijzondere tactiek gebruikte, kwamen we 1-0 achter: 1 speler neemt de corner, 8 spelers gaan bij de eerste paal staan, en 1 bij de tweede paal. De bal gaat hoog richting de 2e paal, waar de speler de bal richting de eerste paal kopt. De 8 spelers bij de eerste paal stormen als groep de goal in, en er is geen houden meer aan.
Het hek was van de dam. Naast werken in een slagerij, en voetbal in de avonduren, moeten de spelers van Aspire Academie in het weekend aan volkstheater doen. Want deze 3e bezigheid kwam nu aan het licht. Tijdrekken, vrije ballen wegtikken, de bal niet willen teruggeven, vliegende tackles, schwalbes, losse handjes, en op de juiste momenten de absolute onschuld spelen. Deze scheidsrechter had iets dergelijks waarschijnlijk nog nooit eerder meegemaakt. ‘Zuigen’ en provoceren, zelfs de technische staf van FCB2 had er moeite mee en sprak de MIC leiding aan op onsportief gedrag van de tegenstander, en de zorgen voor het welzijn van de eigen spelers. Op het veld kon FCB2 niet met dit gedrag om gaan, en Aspire Academie kreeg wat het wilde: nog 2 doelpunten.
Na de wedstrijd ontstond een grimmige sfeer en is Aspire Academie zelfs zo onsportief dat de MIC organisatie besluit om ons in twee verschillende bussen terug naar het hotel te brengen. De belangrijkste les van vandaag: laat je niet provoceren, en compenseer voor spijkerharde duels.
Dag 3
Na het avondeten en een avondwandeling werd duidelijk dat FCB2 alsnog door was tot de finales. Heel laat ’s avonds bleek dat Valencia CF onze volgende tegenstander zou worden. De tegenstander van formaat en de grote naam waar we zo op gehoopt hadden. Voor deze wedstrijd moesten we naar Hostalric, een wat groter veld, waar meerdere camera’s en zelfs een commentator aanwezig was. FCB2 speelde hier voor het eerst in het blauw, met korte mouwen, wat wel lekker is in de Spaanse voorjaars temperaturen. Als snel werd duidelijk dat we met Valencia als tegenstander een uitgekiende tactiek tegenover ons kregen. Met veel balbezit en af een toe een speldenprik was Valencia duidelijk een stapje verder dan FCB2, en kwam ook terecht op 1-0 voorsprong. Maar zoals een bekend trainer eens gezegd heeft: het kan voorkomen dat je tegen een tegenstander speelt die beter is dan ons, een beter team; maar niet perse het winnende team. Met nog maar een paar minuten op de klok besloot FCB2 om 1 op 1 te gaan spelen met Boy Kemper als tweede spits. En het is Boy die maarliefst 20 seconden na de officiële tijd (er is in dit toernooi geen extra tijd) de 1-1 binnenschiet. Grote vreugde bij FCB2 en de tegenstander baalt zichtbaar. Penalties. Meestal trekken Nederlandse teams aan het kortste eind, maar ditmaal was penalty-killer Barry Lauwers de Matchwinner nadat de laatste speler van Valencia de penalty naast schoot. Een heerlijke explosie van Volendamse vreugde.
Door deze overwinning moesten we ’s middags weer een wedstrijd spelen, dit keer tegen Girona: een club die in de Spaanse Segunda Division speelt. Om zo fit mogelijk voor de dag te komen, moesten de spelers bij terugkomst in het hotel direct afkoelen, om zo de spieren weer zo fit mogelijk te krijgen (wetenschap) voor de wedstrijd die ’s middags zou plaatsvinden. Niet iedereen zou dit even leuk vinden, maar hier kunnen we uiteindelijk (letterlijk) winst mee boeken. Toen het eenmaal zo ver was, zijn we weer naar het kleine Sils afgereisd. Grappige bijkomstigheid was dat de hard spelende en provocerende tegenstander van gisteren: Aspire Academy uit Qatar, precies werd uitgeschakeld op het moment dat we het complex op liepen.
Nog grappiger was dat de inmiddels balende en verslagen spelers van de Aspire Academy in kleedkamer 3 zijn ingedeeld, en wij kleedkamer 2 kregen toegewezen. Zo konden we de spelers die een dag eerder onsportief provoceerden na de wedstrijd, opnieuw in de ogen kijken, nadat zij uitgeschakeld waren. Dit bracht dus een compleet ander beeld met zich mee, waar misschien een vleugje leedvermaak meespeelde. Maar FCB2 gedroeg zich netjes en professioneel. Sommige van de FCB2 spelers vonden dit toch een soort van gerechtigheid.
Het grote voordeel dat FCB2 voor deze wedstrijd had, was dat FCC1 eerder al tegen Girona had gespeeld, en dat trainer Sander samen met trainer Floris de tactiek heeft kunnen aanpassen op de grillen van Girona.
Girona speelde tegen de C1 met een grote en sterke nummer 6 met de punt naar achteren. We hadden Mo uitgekozen om deze speler het voetballen onmogelijk te maken. Daarnaast had Girona een snelle en veel opkomende linksback. Damian mocht deze wedstrijd op rechtsbuiten gaan lopen om deze linksback aan banden te leggen.
Bij het begin van de wedstrijd bleek de tactiek te werken. Waar Valencia duidelijk een maatje groter was dan FCB2, maar FCB2 verdedigend goed stond, en eerlijk is eerlijk: wat geluk had, was Girona duidelijk minder. En FCB2 had dit keer een 12e man: op de tribune.
Heel FCC1 wist als ons eigen Vak410 een imponerende sfeer te creëren waardoor sommige spelers zelfs moeite hadden elkaar te verstaan. De C1 heeft het met afwisselend juichen en boe-geroep zelfs voor elkaar gekregen de spits van Girona “uit de wedstrijd te halen”.
Deze speler reageerde op de uitlatingen vanuit het publiek; hij werd bij elke foute bal toegejuicht, en elk geklaag richting scheidsrechter of medespeler uitgejoeld. De spits stak meerdere malen een middelvinger op naar het publiek, maar bleek later mentaal niet in staat om voor om voor partijdig publiek te spelen. Hij raakte aan het eind van de wedstrijd geen Skippybal meer. Girona werd door FCB2 op tactisch gebied afgetroefd, en Wessel was de eerste die kon scoren. Een groot gejuich vanaf de tribune gaf dit doelpunt extra lading, waardoor het bijna thuis spelende Girona zich toch als uit-spelende ploeg gevoeld moest hebben. Girona ging agressiever spelen, en de spits van Girona maakte een overtreding op keeper Niels, die hierna niet door kon. Barry zou in de tweede helft invallen, maar moest dat nu noodgedwongen al de eerste helft doen.
Na de korte rust ging Girona over op plan B, voor zover ze een plan B hadden. De lange bal werd op de spits gespeeld, en daarna moest de sterke nummer 19 van Girona, die op 6 PNA speelde, eronder komen en doelpogingen ondernemen. Mo wist het deze speler echter zo moeilijk te maken dat deze nummer 19 niet in de wedstrijd is gekomen. Na een afgeslagen corner die nog goed werd gestompt door de keeper, had de keeper geen antwoord op rebound van Boy, die de bal met de punt van zijn schoen over de keeper wist te tikken. Na een doldwaze juichactie was Sils wederom te klein, al is dat in Sils al snel zo.
Girona moest nu gaan komen, en speelde alles of niets. Uiteindelijk wist de tegenstander nog te scoren door met meerdere spelers op Barry in te lopen na een corner. Na het eindsignaal was de ontlading groot, en werd het publiek bedankt.
Na de wedstrijd werd er druk getwitterd over wie nu “Bolendam” was en ook op het complex vielen de woorden “Bolendam grande” regelmatig. We werden zelfs de relevatie van het toernooi genoemd. Even later werd bekend dat Sevilla de volgende ochtend de tegenstander zou zijn in Platja d’ Aro.
{foto1}
Dag 4
Opweg naar weer een grote tegenstander: Sevilla. Weer een zo gewenste grote naam. Ook deze tegenstander moesten we eerst ophalen. Waar FCB2 achterin de bus muziek had aanstaan, zette Sevilla voorin de bus ook muziek op. Op het moment dat het clublied van Sevilla klonk, begonnen de spelers mee te zingen. Op dat moment besloot FCB2, bij afloop van het clublied van Sevilla, om het clublied van Volendam in te zetten, en natuurlijk harder te zingen dan Sevilla had gedaan. Dit was het startschot van mentale oorlogvoering. Er werden diverse liederen over en weer gezongen, maar Sevilla moest toch capituleren toen FCB2 het “En wie niet springt…” inzette waardoor de achterkant van de bus lichtelijk op en neer ging tijdens de rit. Schitterend.
Later in de kleedkamer werd de tactiek wederom besproken, en was er een goede wedstrijd spanning aanwezig. Dit zijn de wedstrijden waarvoor we een paar duizend kilometer gereisd hebben. Tegenstanders die we in ons eigen land niet vinden, en die nog beter zijn dan de jeugdteams van Ajax, Feyenoord en PSV. Net zoals tegen Valencia kregen we een sterk uitgedokterd tactisch spelend team tegenover ons. Sevilla had meer balbezit en heeft spelers die sneller waren met handelen, slimmer waren in balbezit, en keihard in de duels. Ondanks dat FCB2 dit toernooi absoluut beter is gaan voetballen, was Sevilla een brug te ver: Sevilla kon 2 goede goals scoren. Na rust ging FCB2 4-2-4 spelen, waaruit FCB2 via Thomas nog kon scoren. In een slot offensief werd het nog even billenknijpen voor Sevilla, omdat FCB2 flink aandrong. Maar het geluk was tegen Valencia opgebruikt, en Sevilla was de terechte winnaar. De twee teams zijn gezamelijk in de bus gestapt, en bij het uitstappen van Sevilla heeft FCB2 de terechte winnaar op applaus getrakteerd. De MIC organisatie heeft FCB2 hier later voor geprezen.
FCB2 heeft een geweldig toernooi gespeeld tegen zeer inspirerende tegenstanders, en tegenstanders die het bloed onder je nagels vandaan halen. Voor zowel spelers als staf een mooie en bijzondere internationale ervaring. In Nederland vind je dit soort tegenstanders niet. De technische staf is er dan ook over eens: FCB2 is in een week tijd naar elkaar toe gegroeid, en is veel beter gaan spelen. Zelfs de saamhorigheid tussen FC B2 en C1 is erg groot geworden. Winnen van Valencia, en het Sevilla heel lastig kunnen maken is een grootse prestatie. Als we deze vorm mee kunnen nemen in de Nederlandse competitie, kunnen er nog mooie dingen gaan gebeuren.
MIC15 was een sportieve week om nooit te vergeten.
Bron: FC Volendam
