Dat de invloed van een scheidsrechter beslissend kan zijn voor het wedstrijdverloop en voor één van de teams vervelende gevolgen kan hebben, is gisteravond eens te meer gebleken. Weliswaar verontschuldigde hij zich na afloop door te verklaren dat hij met name in de tweede helft “zijn dag niet had”, maar daar kopen wij natuurlijk helemaal niets voor. Wel werd ons daardoor een ogenschijnlijk zekere overwinning ontnomen.
De verwachtingen waren hooggespannen. De mannen van trainer Stricker lijken, na een paar knappe overwinningen, de weg naar boven weer te hebben teruggevonden en hebben de hoop op een goede eindklassering beslist nog niet opgegeven. In de wetenschap dat ons team met een uitstekende motivatie (tegen Ajax nooit een probleem), gekoppeld aan veel passie en strijd, beslist niet kansloos tegen de Amsterdammers zou zijn, werd om 19.30 uur, onder druilerige omstandigheden en flinke publieke belangstelling, in het KRAS-stadion afgetrapt.
Door het ontbreken van aanvoerder Sven Talsma was Simon Tol centraal naast Gerry Schilder in de verdediging geposteerd. Hoewel in het begin wat onwennig kweet Simon zich prima van zijn taak. De start van Volendam was hoopgevend. Gedurende het eerste kwartier liep het super. Ajax kwam er niet of nauwelijks aan te pas en zag Volendam een aantal aardige mogelijkheden creëren. Eerst was er een dieptebal van Yordi van Beek (in de 2e minuut) die door Joris Dekker in de 16 net niet genoeg onder controle kon worden gekregen om echt kansrijk te worden. Een snelle aanval over links leverde eveneens niets op, omdat de voorzet van Jasper de Bie de juiste precisie miste. Vervolgens was er een poging van Joris, die met een omhaal doeltreffend probeerde te zijn, maar zijn fraaie actie mislukte. Na een kwartier viel dan toch de verdiende Volendamse openingstreffer. Soufian Moro passte op Kevin Tano, die na een mooie loopactie en mistasten van zijn directe tegenstander, zijn team op voorsprong zette, 1-0. Heerlijk als je ziet hoe groeiparel Kevin zich de laatste weken manifesteert en steeds belangrijker wordt voor ons team. De thuisploeg zat in die fase weliswaar prima in de wedstrijd, maar waakzaamheid bleef geboden. De godenzonen beschikken immers over veel kwaliteit en weten de hen geboden ruimte doorgaans prima te benutten en soms genadeloos af te straffen. Zo’n moment ontstond in de 23e minuut. Onachtzaamheid bood een Ajacied de gelegenheid op rechts door te komen en een loepzuivere voorzet af te leveren. Opnieuw toonde Mitchel Michaelis zich een prima sluitpost. Met een geweldige redding voorkwam hij de gelijkmaker. Even later moest Mitchel weer handelend optreden. Met zijn imposante lijf wierp hij zich in de strijd en stompte de bal ver weg. Met een dergelijke actie bestaat wel eens het risico dat er onderweg iemand ‘sneuvelt’. Dit keer was onze eigen Gerry Schilder het slachtoffer. Mitchel’s vuist raakte namelijk niet alleen de bal, maar ook de neus van de onfortuinlijke Gerry. Een hevig bloedende en gebroken neus waren het gevolg. Wie dacht dat dit voor hem het einde van de wedstrijd betekende kwam bedrogen uit. Als een echte prof verbeet hij de pijn aan neus en hoofd en haalde hij het einde van de wedstrijd. Het weerhield hem zelfs niet om, indien nodig, kopduels aan te gaan en bij corners onze luchtmacht te versterken. Grote klasse Ger, petje af. A.s. zaterdag rekenen wij dus ‘gewoon’ weer op je!
Na een half uur brak een iets mindere periode van de thuisploeg aan. Ajax wist daar geen raad mee, maar zag zijn opponent wel weer een paar keer gevaarlijk doorkomen. Helaas was Volendam steeds niet scherp genoeg voor de goal. Zo werd bijvoorbeeld vijf minuten voor rust een 100% kans niet benut. In de tegenaanval was het aan de andere kant ook bijna raak, maar Mitchel Michaelis wist de kans van Ajax ten koste van een corner onschadelijk te maken. Op slag van rust vergrootte Volendam alsnog zijn voorsprong. Kevin zette voor op Joris Dekker, die met een schuivertje de Ajax-goalie wist te verschalken, 2-0.
{foto1}
De tweede helft was nog maar 3 minuten oud toen de knoppen van het elektronisch scorebord opnieuw konden worden bediend. Eric Veerman kopte de bal, uit een corner van Soufian, tegendraads tegen de touwen, 3-0. Daarmee leek de wedstrijd, zo zou je normaal gesproken mogen verwachten, te zijn beslist. Niets zou echter minder waar blijken te zijn. Toen in de 56e minuut een paar van onze mensen even niet bij de les waren, werd vanaf links een voorzet gegeven. Deze werd met het hoofd verlengd, waardoor het, zomaar vanuit het niets, ineens 3-1 was. Het was even slikken, maar in feite was er (nog) niets aan de hand. Volendam leek zelfs kort daarop het verschil weer te vergroten, maar de Ajax-grensrechter wist dit met zijn vlagsignaal te voorkomen. Kennelijk vond de arbiter in de 63e minuut het tijdstip aangebroken om het tot dan toe onmachtige Ajax de helpende hand te bieden en het duel een andere wending te geven. Zijn eerste actie was het, zonder enige aanleiding, op de stip leggen van de bal. Een onbegrijpelijk beslissing, omdat niemand in het stadion, zelfs geen Ajacied, een overtreding, of iets dat er maar een klein beetje op leek, had waargenomen. Maar wie laat zich zo’n buitenkans nu ontnemen? De onberispelijk ingeschoten strafschop bracht de stand op 3-2 en gaf Ajax zomaar weer hoop op een goed resultaat. Helemaal toen de leidsman 5 minuten later een door Joris getoucheerde bal als terugspeelbal bestempelde en op een paar meter van onze doellijn een vrije trap aan Ajax toekende. De muur en afweer waren onvoldoende om de gelijkmaker te voorkomen, 3-3. De gifbeker was echter nog niet leeg. De gasten geloofden zelfs nog in een overwinning en gooiden er een schepje bovenop. Volendam was geen schim meer van de ploeg van voor de rust, maar leek toch weer op voorsprong te komen. De treffer van Kevin werd echter door de scheids, in eendrachtige samenwerking met zijn Ajax-secondant, wegens buitenspel geannuleerd. Nadat de oranjehemden in de 81e minuut in een mêlee van spelers de bal niet het laatste tikje over de doellijn konden geven, was het de beurt aan Ajax om te proberen de wedstrijd te beslissen. In eerste instantie kopte een ongehinderde Ajacied de bal totaal verkeerd, maar in de 85e minuut konden de Amsterdammers voor de vierde keer juichen. Een vrijgelaten aanvaller kende geen genade en liet de 3-4 aantekenen. Het sierde de thuisploeg dat men zich, na zoveel tegenslag, nog steeds niet gewonnen wilde geven en dus op zoek ging naar de gelijkmaker om daarmee in ieder geval te voorkomen dat Ajax onverdiend met de volle buit uit Volendam zou vertrekken. Waarschijnlijk vond de scheidsrechter dat ook onrechtvaardig, want het had er alle schijn van dat een lichte overtreding op Joris Dekker, met een lange bal weggestuurd door Yordi van Beek, werd aangegrepen om nu een strafschap aan ons toe te kunnen kennen. Hij moet er dan natuurlijk nog wel in. Captain Roy Bussman was zich terdege bewust van zijn verantwoordelijkheid en belastte zichzelf met de klus. Hij toonde zich opnieuw trefzeker en bezorgde ons daarmee toch nog een punt.
Achteraf kun je stellen dat het er drie hadden kunnen (of moeten) zijn, maar alles overziend moeten wij, zo lijkt mij, toch tevreden zijn. Als je dit seizoen drie keer tegen het kwaliteitsrijke Ajax hebt gespeeld, waarvan 2 x gewonnen en 1 x gelijk, dan is dat het bewijs dat het ook met het niveau van ons team wel goed zit. Als het jullie lukt de huidige motivatie, instelling en teamspirit in het restant van het seizoen vast te houden, dan gaan we nog veel meer van jullie genieten. En indien het onze groeiparel lukt de door hem ingeslagen weg voort te zetten, dan wordt het soms zelfs smullen!
Gerard Veeken
Opstelling: Mitchel Michaelis, Yordi van Beek, Gerry Schilder, Simon Tol (’84 Yves Wirjosemito), Mitchell Jansen, Roy Bussman, Kevin Tano, Eric Veerman, Joris Dekker, Soufian Moro, Jasper de Bie (’69 Thierry van der Kooye)
{foto2}
Bron: FC Volendam
