‘’Ik wil meer laten zien dan ik tot nu toe heb gedaan’’
Door Barry van Langen
De transfermarkt is officieel gesloten. De selectie waar Hans de Koning en zijn technische staf het tot de winterstop mee moet doen, staat vast. FC Volendam trok afgelopen zomer drie spelers van buitenaf aan en voegde met Henk Veerman een speler uit de jeugdopleiding toe aan de selectie. De komende weken stellen we het kwartet voor op www.fcvolendam.nl. Vandaag Kevin Wattamaleo.
Hij was de eerste speler die FC Volendam dit seizoen aantrok. Kevin Wattamaleo. 24 jaar. Geboren in Rotterdam, woonachtig in Amsterdam (‘Ja, ik heb daar geen probleem mee’). Van Surinaamse afkomst en de enige voetballer in de Volendamse selectie met een Europa League wedstrijd achter zijn naam.
En toch ging het de laatste tijd wat minder met de sportieve prestaties van Wattamaleo. In het seizoen 2011-2012 kreeg de Rotterdammer te maken met blessureleed. Na de winterstop kon Wattamaleo zijn talent niet of nauwelijks tonen aan het publiek. Hamstringklachten, liesklachten en een liesbreuk – zoals later werd geconstateerd, waren daar debet aan.
,,Soms speelde ik wel, maar had ik er nog steeds last van. Het heeft ook met jezelf te maken’’, verklaart Wattamaleo de blessures. ,,Hoe je omgaat met je rust, je voeding, jezelf verzorgen, je spieren. Ik heb geleerd dat het type lichaam dat ik heb, extra moet verzorgen. Destijds was het vreemd als je op de massagetafel lag. ‘Als je jong bent, moet je niet te vaak op de massagebank liggen’, zeiden ze. Maar ik heb dat nodig. Daarnaast moet je je eigen oefeningen doen; rekoefeningen, corestability. Ik let daar allemaal nu beter op. Vooral de voeding had veel invloed op mijn huid. Ik had heel veel eczeemklachten. Dat zorgde ook weer voor een paar procentjes waardoor ik niet lekker in mijn vel zat.’’
Het seizoen 2011-2012 droeg Wattamaleo maar elf keer het shirt van Excelsior, tegenover 28 het jaar daarvoor. Het aflopende contract werd niet verlengd en hij moest op zoek naar een club. Stages bij o.a. het Deense Viborg FF en Go Ahead Eagles leverden om verschillende redenen niets op. Zo was de rechtsbenige speler op 23-jarige leeftijd ineens werkloos.
Een half jaar had Wattamaleo de status van clubloze voetballer. ,,Als ik nu terugkijk, ging het wel heel makkelijk voor mij. Misschien wel te makkelijk.’’
Jeugd
Wattamaleo doelt op zijn jeugd. Hij kwam via zijn broer Germain in de jeugdopleiding van Sparta Rotterdam terecht. ,,Germain speelde bij Sparta en Dordrecht’90 en kende nog wat mensen bij Sparta. Eerst alleen meetrainen bij de E’tjes en daarna mocht ik blijven.’’
Vier jaar genoot de voetballer met Surinaamse roots van de jeugdopleiding van de club waar Louis van Gaal de grootste tijd van zijn voetbalcarrière speelde, waarna hij naar grote broer Feyenoord verkaste. Daar doorliep hij vanaf de C’s alle jeugdelftallen, met het eerste team als eindstation. Daarna wordt de middenvelder na een seizoen verhuurd en vervolgens verkocht aan Excelsior, waar hij na het seizoen 2011-2012 geen contractverlenging krijgt.
Niet vanzelf
,,En dan zie je ineens: Hé, het gaat helemaal niet meer vanzelf. Je moet er echt voor knokken. En mentaal heel sterk zijn om positief te blijven. Gelukkig deed en kon ik dat. Het spookt soms wel door je hoofd dat je misschien geen profvoetballer meer wordt, maar op de een of andere manier heb ik mijzelf getraind om geloof te houden in mezelf. Hoe moeilijk het ook is. Ik kan me voorstellen dat andere jongens helemaal gek worden, maar ik probeerde zo rustig mogelijk te blijven. Op sommige momenten word je ook gek, als mensen heel de dag aan je vragen waar je speelt en of je nog wel gaat spelen. Mensen om je heen gaan twijfelen. Ja, soms had ik dat gevoel. Niet dat ze twijfelden, maar zich erbij neerlegden en zeiden: He, misschien moet je het op een andere manier proberen of op een ander niveau. Dan ga je zelf ook een beetje twijfelen. Maar nee, ik wilde geen amateur spelen. Dat wilde ik helemaal niet.’’
Hij kreeg steun van mensen om zich heen, maar had het gevoel het toch zelf te moeten doen. ,,Ik heb altijd steun aan familie, kennissen en vrienden. Maar het is lastig. Niemand kan zich in die situatie verplaatsen. Je kunt wel praten wat je wil en ze kunnen je begrijpen en helpen, maar tot op zekere hoogte. Je moet het uiteindelijk zelf doen. Je moet een man zijn en nemen hoe het is. Daar moet je mee dealen.’’
Terug op het veld
Op 24 november 2012 kreeg Wattamaleo beloning voor zijn keiharde werken. Met het rugnummer 33 op zijn rug en het NEC-logo op zijn linkerborst mocht de dan 23-jarige Rotterdammer invallen in de wedstrijd tegen FC Utrecht. ,, Ik kende NEC-trainer Alex Pastoor nog vanuit mijn tijd bij Jong Feyenoord en Excelsior, dus hij wist wat hij aan mij had. Een paar dagen nadat ik mijn contract had getekend, mocht ik al invallen; dat was fantastisch. Dan valt er een last van je schouders af. Dat is niet te beschrijven. Gewoon een bevestiging: Zie je wel, als je erin blijft geloven, dan komt het op de een of andere manier wel goed’’, vertelt de strijdbare Wattamaleo, die desgevraagd zijn verhaal vertelt, maar eigenlijk alleen nog maar vooruit wil kijken.
,,Ik ben niet bezig met het verleden. Dat heb ik losgelaten. Als je daaraan gaat denken, maak je jezelf gek. Ik ga altijd fris aan een nieuwe uitdaging beginnen. ‘’
Nieuwe uitdaging
Die nieuwe uitdaging is FC Volendam. Op 4 juni 2013 meldde FC Volendam dat de club en Kevin Wattamaleo een akkoord hebben bereikt over een tweejarig contract.
,,Eind van het afgelopen seizoen was het eerste contact, voor de play-offs. Toen was het nog spannend of ze kampioen werden. Dus ik baalde wel dat ze geen kampioen werden. Na de play-offs hebben we weer concreet contact gehad en toen is het snel gegaan’’, vertelt Wattamaleo, die zich nu blessurevrij kanrichten op het voetbal.
,,Het is een tijd geleden dat ik in de basis heb gestaan. Dat is wat ik nodig heb om die stappen te zetten; om het vertrouwen terug te winnen. Ik ben er heel erg blij mee.’’
Toch moet het Volendamse publiek nog kennis maken met de echte Kevin Wattamaleo. ,,Ik wil meer laten zien dan dat ik tot nu toe heb laten zien. Ik heb meer in me.’’
Bron: FC Volendam
