Het thuisfront van..... Michiel kramer
Willem Kramer bezoekt zoveel mogelijk wedstrijden van FC Volendam. Een ritje vanaf zijn woonplaats Rotterdam heeft hij er graag voor over om zijn zoon te zien voetballen. De thuiswedstrijden bezoekt hij vrijwel allemaal en als het zo uitkomt en de wedstrijden een beetje dicht bij huis zijn - zoals tegen Sparta en FC Dordrecht - pakt hij uitwedstrijden ook mee.
Willem Kramer (58) is zelf een voetbaldier. Hij speelde tot zijn 32e jaar in het eerste elftal. Begon in zijn toenmalige woonplaats Hoek van Holland in de voorhoede bij een derdeklasserclub (Willem: “Maar toen had je bij ons in het district nog negen klassen.”) en met het klimmen der jaren schoof hij steeds meer terug om uiteindelijk als centrale verdediger zin carrière af te sluiten.
“Ik was een harde voetballer, een bikkelaar. Ik moest het niet van mijn techniek hebben. Michiel heeft veel meer techniek dan ik had. Michiel moet het juist van zijn techniek en inzicht hebben. Inzet tonen moet je ten alle tijden doen. En ook al lijkt het soms niet zo bij Michiel, hij wil ten koste van alles winnen. Inzet tonen doet hij altijd. Alleen door zijn lengte zien weinig mensen dat. En je moet hem goed aanspelen”, weet Willem.
Peter Remie
Willem: “Michiel was al heel jong bezeten van het spelletje. Hij was net vijf jaar geweest toen hij bij XerxesDZB begon te voetballen. (XerxesDZB is in het jaar 2000 ontstaan uit een fusie van RFC Xerxes Zevenkamp, CW). Los van zijn enthousiasme had ik al snel in de gaten dat hij wel wat in zijn mars had. Hij kwam telkens in de eerste elftallen van zijn leeftijdsgroep. Als D1-er vertrok hij naar Excelsior. Daar bleef hij zich goed ontwikkelen. Toen hij tweedejaars A-junior was, vertrok hij naar NAC. Onder Peter Remie (de man heeft 33 jaar bij NAC gewerkt en mocht toen, in 2010, vertrekken, CW.) stootte hij door naar de A-selectie van NAC. Hij speelde een aantal wedstrijden in het eerste elftallen. Robbert Maaskant was er toen trainer en die liet hem al weten dat Matthew Amoa eerste keus was. Michiel is een jongen die van eerlijkheid houdt. Na de woorden van Maaskant ging hij met zijn zaakwaarnemer op zoek naar een andere club en kwam toen bij FC Volendam terecht”, vertelt vader Willem.
Weerbaarheid
Vind je dat Michiel vooruit is gegaan in het afgelopen jaar? “Wat zijn mentale weerbaarheid betreft, vind ik dat ie vooruit is gegaan. Fysiek is ie sterker geworden. Het was een draadnagel. Tegen SC Cambuur zette hij zijn lichaam er goed in. Deed hij dat twee jaar geleden, dan viel hij om. Door zijn lengte van twee meter komt ie soms wat slungelig over en kunnen mensen denken dat hij er geen zin in heeft om achter een bal en de tegenstander aan te gaan. Het lijkt dat hij niet snel is, maar dat valt best mee.” Dat laatste onderstreepte Michiel in de thuiswedstrijd tegen Sparta (1-0) toen hij zich als gelegenheidsrechtsbuiten op snelheid van zijn vaste bewaker Donovan Slijngard ontdeed en zichzelf in scoringspositie bracht. Verloor Michiel een paar jaar geleden nog vele kopduels, nu maakt ie beter gebruik van zijn lengte en scoorde in de uitwedstrijd tegen AGOVV - na zijn assist waaruit Robert Mühren 0-1 mocht scoren - zelf met het hoofd de 0-2.
Begrip
Een goede eigenschap die Michiel van zijn vader heeft geërfd, is dat hij heel slecht tegen zijn verlies kan. Willem: “Tegen FC Dordrecht speelde FC Volendam thuis 1-1 gelijk en had Michiel enorm de smoor in. Hij had er vreselijk de pest in dat FC Volendam niet had gewonnen. Hij wil en vindt dat FC Volendam moet promoveren.”
Bij FC Volendam was het dit seizoen soms onrustig. Het is een publiek geheim dat er berichten uit de kleedkamer naar buiten sijpelden en de naam Kramer daarbij ook werd genoemd.
Willem: “Ik hoor nooit een onvertogen woord over de spelersgroep van Michiel; hij vindt het juist een fijne spelersgroep bij FC Volendam. Hij kan met alle jongens goed opschieten. Maar nogmaals, tegen Michiel moet je eerlijk zijn. Hij staat het liefst in de spits. Tegen Sparta moest hij rechtsbuiten spelen. Hij toonde daarvoor begrip; er moet toch iemand op die positie staan en hij wil graag spelen. Ik ken alle namen van jongens waar ie mee optrekt. De namen Kees Tol en Robert Mühren hoor ik het meest door hem noemen. ”
Gehandicapten
Als Michiel ooit uit gevoetbald is, zal hij zich waarschijnlijk weer gaan bezighouden met verstandelijk gehandicapten. In Rotterdam volgde hij de opleiding Sport en Bewegen aan het Albeda College. Willem: “Hij is er mee gestopt toen ie naar NAC ging. Hij volgde die opleiding omdat hij zich actief wil inzetten voor mensen met een verstandelijke handicap. Clinics geven en met ze op reis gaan en zo. Dat lijkt hem wel wat. Michiel zal op dat vlak in de toekomst zeker werk proberen te vinden. Hij heeft wel eens gezegd: “pa, ze pakken ’s morgens om negen uur je hand vast en laten die pas weer los als je weggaat”. Michiel is heel sociaal. Ik weet haast wel zeker dat hij later toch weer werk wil gaan doen met gehandicapten.”
Pendelde Michiel aanvankelijk nog tussen Rotterdam en Volendam, hij woont nu in Purmerend. “Michiel is een echte jongen uit Rotterdam. Ik vroeg me af of ie in Purmerend wel zou kunnen aarden. Maar hij voelt zich er als een vis in het water. Zijn vriendin Sabine studeert in Rotterdam.”
Heeft Michiel nog meer interesses? Willem: “Hij speelt graag een partijtje golf of tennis en bezoekt basketbalwedstrijden van Rotterdam Challengers. Twee vrienden van hem spelen met dat team op het hoogste niveau in Nederland.”
Cor Westerveld
{foto1}
Willem Kramer: “Tegen Michiel moet je eerlijk zijn want anders heb je een probleem met hem.” (Foto: Erna Apeldoorn)
Bron: FC Volendam
