Na drie oefenwedstrijden in vijf dagen en een aantal intensieve trainingen was er behoefte aan een andere dagvulling. De boog kan niet altijd gespannen zijn, al zullen de spelers daar na vandaag wel anders over denken. Technisch coördinator Arie Obdam had met Berry Smit gezorgd voor een ontspannen sfeertje, dat in drie onderdelen opgediend werd. In de ochtend was er gewoon trainen, nou ja, de kenners noemen dat een uitlooptraining.
{foto1}
Peter Visser kreeg de taak de schapen van de bokken te scheiden en een aantal spelers niet aan de bal maar op het wiel uit te dagen. Naast Vaals ligt het dorpje Vijlen, het hoogst gelegen oord in Zuid-Limburg. Om er te komen moet flink geklommen worden, dus koos hij om met de mannen een route richting Vlijmen te rijden om pas later langs Vijlen te gaan. Zonder kaart zijn de wegen in Limburg verrassender dan verwacht. Het kloeke fietsgroepje kwam niet in Vlijmen maar toch eerst in Vijlen, dus het zweet stond stijf op de rug. Al dagen was gigantisch veel regen voorspeld, maar het werd een zonovergoten fietstochtje, bergje op bergje af. Gerry Koning had het zich anders voorgesteld en was toch liever aan de bal gebleven. De sightseeing tocht kreeg ook nog een benauwd einde, toen Epen en Slenaken al achter hen lagen en eigenlijk niemand wist waar Vaals ook al weer lag.
In de middag was er geen trainen, maar een quadtocht en handboogschieten. De groep werd in tweeën gedeeld om zich twee uur lang te laten uitdagen in sporten die in Volendam zelden aan bod komen. De mensen van Go Active hadden achter de te raken roosstandaards gelukkig een groot doek opgehangen. De eerste pijlen raakten bepaald niet hun doel. De boog moest goed gespannen staan. Gaandeweg ging dat een stuk beter. Uiteindelijk bleken Stanley Tailor, Glenn van Zoolingen, Mark de Loor, Theo Zwarthoed, Robbin Ruiter en André Dooijeweerd uitstekende schutters te zijn. Ook het quadrijden viel bijzonder in de smaak. Jammer dat voorzitter Henk Kras net vertrokken was, want met hem zou de strijd nog veel fanatieker gestreden zijn. Nu werd in de estafette de ploeg van André Dooijeweerd met Kevin Tano, Roy Bakkenes, Lorenzo Piqué en Sonny Stevens eerste. In het individuele klassement liet Kees Tol zien, dat hij niet alleen op het veld razendsnel is, maar ook op dat vierwielertje met 90 cc. Voorzien van een achttien karaats gouden medaille werd de voetreis naar het hotel ondernomen.
{foto2}
Het diner in Bilderberghotel Kasteel Vaalsbroek was deze “rustdag” ook aangepast. Werd de hele week door de kok vetarm en vezelrijk gekookt, deze keer werd de innerlijke mens verwend met gerechten die een sportman niet elke dag moet nemen. De ploeg kon die geste zeer waarderen, wetend dat er de rest van de week weer op gewicht en gezonde conditie gelet zal worden.
’s Avonds moest de hele ploeg tinkeboksen spelen onder leiding van Berry Smit. Een spel met vier dobbelstenen, waarbij het de kunst is niet als laatste over te blijven met een steen. Om van de vier dobbelstenen af te komen moet steeds ingezet worden op een aantal dezelfde stenen. De inzet kan overboden worden door te gokken, te bluffen of gewoon te liegen. Hoe zelfverzekerder gespeeld wordt, hoe meer kans op succes. Naarmate de finalist meer in beeld komt, stijgt het spel naar een ongelooflijke spanning. Na een zeer spannende halve finale, waarin Henny Schilder een wildkaart won, volgde de finale. Daarin sneuvelde Johan Steur als eerste. Vervolgens kwamen Jahmill Flu en Stanley Tailor niet meer verder. Als tweede eindigde Michiel Kramer en winnaar werd Henny Schilder. De nummers twee en drie kregen een ludieke prijs van Berry Smit en voor de winnaar was er een schitterend shirt: Schwalbenkönig 2011-2012, dat Berry in Aken op de kop getikt had.
{foto3}
{foto4}
{foto5}
Bron: FC Volendam
